Op de laatste dag voor mijn ziekenhuis opname gebeurde er iets geks.
Maar eerst even uitleggen dat onze vliegduiven gescheiden zitten. Dus de 40 duivinnen in 1 afdeling en de huidige 28 doffers hebben de beschikking over de 2 afdelingen met elk 12 broedvakken. De deur tussen deze afdelingen staat open. Ik heb nog 4 doffers teveel zitten.
Onze vliegduiven zien er prachtig uit, mooi gezond, witte neppen en zeer zachte pluimen. Ook het ruien gaat prima en zijn de meesten bezig met hun laatste pen. Maar waar ik zelf vooral op let is de mest die onze vliegduiven produceren. Die is zonder enige uitzondering zeer mooi. Hele mooie bolletjes die heel gemakkelijk van de zitvakken te poetsen zijn. Dat doen we dagelijks. Voeren ook 1x per dag aan het eind van de middag en dan 30 gram per duif. Ze krijgen nu nog tijdens de rui 10% zuivering, 20% vlieg/kweek en 70% gerst.
Op de laatste dag voor mijn operatie was de mest wederom uitmuntend van onze vliegduiven. Ik maak eerst het voer gereed in het voerhok en ga dan met de voerbakken naar onze duiven. Bij de duivinnen begonnen en 1200 gram op de vloerplank uitgestrooid. Alle duivinnen waren aan het vreten op de vloerplaat. Ik let daar ook altijd op want duiven met problemen zie je minder aan de voerbak of voerplaat. Daarna bij de doffers de resterende 840 gram op de voerplaat gedaan. Het hok uitgelopen en ik kijk nog even bij de duivinnen hoeveel ze al op hebben. Maar dan valt mij meteen op dat de duivinnen gretig aan het eten zijn maar dat 1 duivin plaats heeft genomen in een zitvak. Dat is gek. Ik dus het duivinnenhok in en de betreffende duivin gepakt. Ze heeft voer in de krop. Dat klopt ook wel want ik had alle duivinnen aan het vreten. Buitenste pen voor 75% volgroeid. Soms wil er nog wel eens een pluimpje van een nieuwe pen te lang dicht blijven zitten waar een duif behoorlijk last van kan hebben maar ook dat was nu niet het geval. Mooie pluim en mooi op gewicht. Niets mis mee en toch is ze gestopt met het eten. Daarna de bek van de 19-463 geopend en toen schrok ik behoorlijk. Nog nooit zo’n rode bek van binnen gezien. Maar ik zag meteen dat de duif bloed in de bek had. Ik heb haar op mijn hand gezet en in rendeel 4 die leeg stond van mijn hand laten vliegen. Ze vloog meteen naar de grond. Daarna het duivinnenhok uitgegaan om een drinkpotje met water te vullen voor de betreffende duivin. Ruim binnen de minuut was ik terug bij rendeel 4 en toen lag de duivin reeds dood op de vloer. Netjes in het verlengde van waar ze op de vloer geland was. Bij haar bek een plasje bloed.
Ik heb nu 49 jaar postduiven en heb het nu denk ik een keer of 3 mee gemaakt. En dan neem ik niet mee de duiven welke tegen een raam of bij mij in Neede tegen de schuifpui van glas aanvlogen. Gaat dat veel te hard dan komt ook vaak het bloed uit de bek en gaat of is de duif reeds dood. Maar in ons duivinnenhok is dat niet mogelijk.
Toen eerst maar eens op internet gezocht wat eventueel een oorzaak zou kunnen zijn. Een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn muizenvergif of rattenvergif. En inderdaad niet zo lang geleden heb ik die opnieuw gelegd op twee plekken. Muizen kunnen dan het vergif verslepen naar hun nest. Maar het vergif leek niet aangeroerd en volgens mij kunnen de muizen niet in ons vlieghok komen. Vooral niet nu we voor het gaas windbreekgaas hebben zitten of we moeten een muizengaatje zien. Voor de zekerheid heb ik de hele afdeling waar de duivinnen in zitten gecontroleerd maar niets gevonden. Dat de duivin vergif heeft gevreten was bij deze dus uitgesloten.
Ook heb ik wel eens gehoord dat de wormen zich door de darmwand kunnen vreten tot de dood als gevolg. Maar wij kuren jaarlijks voor wormen en meestal heb je bij een wormbesmetting geen super mooie mest. Deze gedachte sluit ik dus ook uit.
Maar tijdens onze vakantie in Spanje was Sabine deze duivin reeds opgevallen. Ze bleef langer op de vloer zitten dan de andere duivinnen.
De 19-463 heeft dit jaar een achttal prijzen gevlogen van 17x zetten. Het was 1 van onze mindere duivinnen. Midden in het vliegseizoen begon ze te leggen als weduwduivin en dan weet je dat het fijne er van af is. Maar het is toch jammer om op deze manier een duivin te moeten verliezen. Het moment was ook slecht getimed omdat je niet bij voorbaat weet of er nog meer zullen volgen.
Wellicht is het een interne bloeding geweest en was ze minder sterk dan onze andere vliegduivinnen. Een raadsel blijft het wel.
