Op zaterdag ben ik met de vereniging naar de Olympiade in Maastricht geweest.
Dit was niet mijn eerste bezoek aan een Olympiade want ik was er ook bij aanwezig in Porto, Praag, Dortmund, Amsterdam en Utrecht.
De postduivenvereniging de Luchtreizigers had een Renault busje gehuurd waar 8 personen mee vervoerd konden worden. Er gingen 7 personen mee naar Maastricht en 3 duiven die op de Olympiade moesten worden afgeleverd aan hun nieuwe eigenaren. We zitten in de eindfase van de afleveringen van de duiven betreffende onze bonnen verkopingen in verband met het 100 jarig bestaan van onze vereniging en dat voor het goede doel Make-a-Wish. Ik heb er nu nog 3 bij mij thuis zitten van de 52 duiven die er gezamenlijk bij mij thuis zaten. Ik ga er beslist nog wel een aparte blog over schrijven want het was beslist een leerzame en uitdagende periode om van ongeveer 45 verschillende liefhebbers 52 duiven te mogen verwelkomen op je hok.
Ik werd opgehaald om 5.35 uur, dus mooi vroeg. Het verzamelen was om 5.45 uur bij het gebouw van onze vereniging. Martin Dreierink had thuis koffie en thee gezet voor onderweg maar ook om eerst een bakkie te nuttigen voordat wij vertrokken. Onderweg 1x gestopt voor het drinken van koffie (of thee/fris) en het eten van gesmeerde broodjes met kaas, ham of rosbief die ook waren mee genomen.
De reis liep voorspoedig en om ongeveer 9.40 uur waren we binnen in het MECC te Maastricht waar de Olympiade werd gehouden.
We hadden twee uitnodigingen op zak om met de vereniging langs te komen, bij GPS het internationale veilinghuis van onze Allround verkoop en bij Jos en Xavier Thoné uit As, België.
We liepen meteen na binnenkomst al tegen de stand aan van GPS waar een lekkere bak koffie of thee met versnapering al op ons stond te wachten.
Frans Strikker was er ook om opnames te maken voor de NPO. Hij moest al een dag eerder aanwezig zijn waardoor hij niet meer met ons mee kon.
Veel mensen weten wellicht niet dat Martin familie van mij is. Hij is een achterneef van Dini, aangetrouwd voor mij in dit geval. Wel heel leuk want ik heb een neef met postduiven en een achterneef en met beiden een heel leuk contact. Hoe mooi wil je het hebben.
We hebben ontzettend veel hulp gehad van GPS en Het Spoor der Kampioenen met onze bonnenverkopingen. Petje af, hartelijk dank daarvoor, het heeft mij ook een mooie kant laten zien van het veilinghuis.
Bij Jos en Xavier Thoné moesten wij de door hun geschonken duif ophalen van onze verkoop voor de koper van de duif.
Xavier had even tijd voor ons en zijn vader was druk in gesprek met andere personen. Richard was geïnteresseerd in hun voer systeem en kreeg een uitgebreide uitleg van Xavier. Dat was zeer leerzaam, ze hebben een eigen voer ontwikkeld in samenwerking met Beyers, wat heel het jaar gegeven wordt. Hou het simpel want ze voeren bij hun wel met 4 verschillende personen. Voor de lichtere vluchten wordt er paddy aan toegevoegd en voor de zwaardere vluchten extra vetrijk voer op de verhouding 3x basis en 1x vetrijk. Telkens als je de voermengeling teveel wijzigt hebben de darmen van een duif ongeveer 14 dagen nodig om daar aan te wennen. Dus de duiven krijgen telkens een darmherstel periode wat je liever niet wilt hebben in het vliegseizoen.
Nu ben ik zelf iemand die altijd op de mest let van mijn duiven. Uit ervaring weet ik, als ik mijn duiven de laatste dag veel vetrijk voer geef, de mest van mijn duiven er geheel anders uit gaat zien dan voorheen. Het lukt mij de laatste paar jaar maar steeds niet om een 1ste plek te spelen in de CC4. Dan denk ik bij mijzelf, zal dit het laatste lek zijn om te dichten, zodat mijn duiven wel een eerste plaats in de CC4 kunnen vliegen. Wellicht de oplossing om het dit jaar met 1 afdeling te gaan uitproberen.
Klik hier voor de uitleg van Jos Thoné over hun voer systeem.
Het komt grotendeels overeen met het voer systeem van Embregts-Theunis.
Ik had voor mijzelf 3 punten genoteerd om op de Olympiade te gaan doen:
- 100 gekleurde plastic ringen te kopen voor de jonge duiven. Ik heb veel gekleurde ringen in huis maar geen 100 stuks meer. Onze vroege jongen krijgen een extra roze ring om.
- Op het forum van de Allround bleek dat zeker 3 van de 4 heren de gouden fles van Vet-Schroeder verstrekken na thuiskomst van de vlucht. Nu heeft die firma 2 verschillende gouden flessen dus na een uitgebreide uitleg de fles voor na de thuiskomst van de duiven gekocht.
Beschrijving
Nano Tollyamin is ons nieuw, uitstekend proteïneproduct. In dit product zitten dan ook “de bouwstenen van het leven: nl. aminozuren”.
Het voeren van aminozuren uit dierlijke eiwitbronnen ondersteunt de lichaamseigen proteïnesynthese en zorgt voor een snelle recuperatie na de vluchten.
Het is bewezen dat dierlijk wei-eiwit in combinatie met toegevoegde vrije aminozuren (de bouwstenen van het leven) zeer effectief zijn met betrekking tot herstel na inspanningen.
Wat betekent dit voor onze reisduiven? Heel eenvoudig: duiven zijn in zeer korte tijd na de vlucht weer in topconditie; met andere woorden een razendsnel herstel en spieropbouw!
Klik hier voor de volledige beschrijving.
- Mijn lastigste punt, want ik ben op zoek naar een inlaat/ingang via het schuine dak van 20 graden met twee poortjes. Er stond maar 1 producent hiervan op de beurs en dat is de firma Habru. Ik had er al mailcontact mee gehad zonder het gewenste resultaat maar wilde nu graag een persoonlijk gesprek om te kijken wat er mogelijk is. Ze maken inlaten voor schuine daken van 45 graden, dat past dus niet. Een andere optie die ik zag om een bovenkant van een spoetnik te gebruiken als inlaat. Na overleg en prijsopgave, besloten om voor die oplossing te kiezen, we gaan dan zelf de inlaat inbouwen in ons bestaande dak. Probleem is nog wel dat de levertijd 10 tot 12 weken is en mijn jongen dan al buiten zitten. Maar ik ben blij dat er een oplossing komt voor een inlaat bij de jonge duiven via het schuine gedeelte van de ren.
Ik krijg de bovenzijde van deze spoednik maar dan is de bovenzijde rondom de inlaat afgedekt met zeer stevig plexiglas de Habru plus met dichte uitvoering. De foto is een Habru standaard.
Nu een aantal zaken betreffende de beurs zelf, het duiven gedeelte, de catering op het midden terrein en de prijsuitreiking.
Ik weet dat er een aantal mensen heel druk zijn geweest met de organisatie van deze Olympiade. Alle lof daarvoor want het wordt steeds lastiger om daar mensen voor te vinden en wellicht ook om aan voldoende vrijwilligers te komen want de verzoeken daarvoor bleven tot kort voor de Olympiade nog komen. Maar er waren nog al wat verbeterpunten. Wel was het op de zaterdag gezellig druk op de Olympiade.
Het beursgedeelte viel mij behoorlijk tegen, ik had er meer van verwacht. Wellicht komt dit ook door de teruggang van het aantal leden of door de kosten van het huren van de standruimte. Vroeger stonden er meerdere duivenhokken die te bezichtigen waren, nu niet één. Er was 1 bouwer van duivenhokken die foto’s liet zien. Ik miste verschillende bekende firma’s waaronder Hermes uit Duitsland. Ik miste vollierebouwers, veilinghuizen en ga zo maar door. Een beursstand is mooi maar als het niet rendabel meer is dan ga je die kosten ook niet meer uitgeven, dat is ongetwijfeld het probleem van veel leveranciers en producenten.
De catering en dan vooral op het midden terrein, helaas op de zaterdagmiddag al het bier op. Flesje bier van 30cl kost 5 euro per flesje. Blikje fris 3 euro. Behoorlijk geld maar zorg dan dat je niet droog komt te staan. Bij verschillende kraampjes kon je drinken of eten pakken en die kon je dan bij twee andere kraampjes weer afrekenen. De mogelijkheid om weg te lopen zonder te betalen was in mijn ogen veel te gemakkelijk. Ik miste bij de ingang een patatkraam, een viskraam, een kaaskraam of zoetwarenkraam maar wellicht vergelijk ik nu een Olympiade teveel met de beurs in Houten.
Dan de prijsuitreikingen, ik ben er niet geweest. Deze waren boven in een ander gedeelte dan de beurs waar de duiven zaten. Ik weet niet of er de opties voor waren maar ik had zelf graag gezien dat de prijsuitreikingen ook op de begane grond waren geweest waar je zo naartoe kon lopen. Toen de Gebroeders Van Langen hun NPO prijs mochten ophalen werden alle overwinnaars geprojecteerd met hun naam bij de verkeerde afdeling, dat was 1 van de eerste dingen die ze mij vertelden.
Als laatste de tentoonstellingsruimte van de duiven. De beveiliging was goed, je kon niet dicht bij de duiven komen, het was afgezet met linten. Indrukwekkend vond ik de stand van Oekraïne, geen duiven maar voor elk kooitje een prachtige grote afbeelding van de betreffende duif. Voor de rest kan ik mij aansluiten wat Henk Douna in zijn blog schrijft, zie de tekst hieronder.
Was dan alles pracht en praal? Helaas moet ik zeggen nee zeker niet. Ik vond het beschamend hoe de Olympiade duiven werden tentoongesteld. Nu organiseert mijn eigen club al jaren geen tentoonstelling meer maar die vele jaren dat we dat wel hebben gedaan hadden we de zaakjes vele malen beter voor elkaar dan wat ik gisteren gezien heb in de hal vol met Olympiade duiven.
Jammer denk ik dan. Een Olympiade duif dien je een waardevol podium te geven lijkt mij. Een kale en koude betonvloer zonder enige vorm van tapijt, oude kooitjes niet mooi wit geplastificeerd, geen doek om de poten van de kooitjes heen, geen franjes bij de gouden, zilveren en bronzen winnaars. En wat mij vooral opviel ik heb in het hele gebouw geen één Olympische vlag gezien!
Het zal wel met kosten te maken hebben, en dat is ook absoluut niet onbelangrijk, maar dit kan niet is mijn indruk. Tot slot nergens heb ik iets kunnen ontdekken wie nu uiteindelijk de winnende duiven hadden. Jammer!
Het was voor ons een prachtige en gezellige dag die werd afgesloten met een warm diner bij “Split” in Gronau.
Helaas was bij de zoon van ons lid Langenberg, in Gronau zijn eetgelegenheid zo vol, dat hij tot zijn spijt geen plek voor ons had. Bij “Split” ging het ook maar net goed omdat wij maar 1 uur wilden blijven, dat was onze redding want bij goede restaurants in Duitsland moet je reserveren in het weekend want anders zit alles vol.
Onderstaand de foto’s.
Chauffeurs Richard en Martin hartelijk dank voor de heenreis en terugreis.
Zelf had ik ongeveer een 15 tal mooi bedrukte T-shirts met postduiven mee genomen om weg te geven aan personen die ons zeer goed geholpen hebben met de bonnenverkopingen of voor bekenden die ik tegen kwam. Dankbaar werk om anderen blij te kunnen maken met een kleinigheidje. De T-shirts waren overgebleven van mijn eigen inkoop, zelf declareer ik geen enkele kosten voor de bonnenverkopingen en doe alles gratis zodat er meer naar Make-a-Wish kan worden over gemaakt. Ik heb uit eigen ervaring mogen meemaken wat het met je doet als er zelf een levensbedreigende ziekte bij je geconstateerd wordt.