De duivenmelkers noemen het vaak “Het Geel”. De officiële naam is echter Trichomonas Gallinea.
Vroeger, en de oudere liefhebbers kennen het ook met de naam ’t Steen. Nu hoor je dat nog maar zelden. Tijden veranderen heet dat.
In Engeland wordt deze aandoening (pigeon cancer) duivenkanker genoemd.
De naam zegt het al het “Geel” is een zeer besmettelijke aandoening die heel frequent voorkomt bij sportduiven. Ze wordt veroorzaakt door een eencellige parasiet of flagellaat die zich nestelt in de keel, de krop en de slokdarm en hier een toegangsweg opent voor vele andere ziekten. Daarom is ze de ‘moeder van vele andere ziekten’.
De andere ziekten kunnen zich veel sneller ontwikkelen als de duif al besmet is met het “Geel”.
Bij een lichte besmetting ziet men enkel een conditieverlies en een grotere productie van slijm in de keelholte, maar bij erge gevallen bemerkt men gele, kaasachtige gezwellen in de keelholte met soms sterfte tot gevolg.
Bij jonge duiven in het nest kan deze trichomonas-parasiet ook navelinfecties veroorzaken met een onomkeerbare aantasting van de lever tot gevolg. In tegenstelling tot coccidiose vormt de duif geen weerstand tegen deze parasiet en zal zelfs bij de geringste infectie radicaal moeten worden behandeld.
De infectieweg waarlangs de ziekte zich verspreidt is drieërlei:
- door het azen van jonge duiven.
- door direct contact met besmette duiven (in de mand)
- door het drinken van besmet gemeenschappelijk water.
Zo heb ik in mijn jongere jaren een aantal jaren niet meer gespeeld met mijn wedstrijdduiven.
Mijn duiven kregen geen medicatie, ik had ze op de droge mest zitten maar kwamen dagelijks naar buiten. Ik stond versteld van het feit dat deze duiven bij huis zeer goed vlogen. Zelfs stukken beter dan toen ik nog aan de wedvluchten deel nam.
Een bevriende duivenmelker (ik was er kind aan huis) had gezien dat mijn duivinnen in de mand van de doffers werden ingekorfd. U raad het vast wel, ik had 7 duivinnen mee en 1 doffer en kreeg tot mijn verbazing de doffer voorop. De eerste eendaagse vlucht zat ik de bevriende duivenmelker met een paar duivinnen voor en maakte ik een zeer mooie uitslag. Bij het klok afslaan vertelde de bevriende duivenmelker mij dat ik voortaan in de gaten moest houden dat mijn duivinnen niet in de verkeerde mand dus bij de doffers in kwamen te zitten. De teleurstelling was zo groot dat de vriendschap beëindigd werd door mij en ik op een 12 tal kweekkoppels na alles heb verwijderd.
Maar na een aantal jaren kwam toch het duiven plezier weer boven drijven en ben ik weer begonnen met het inkorven van mijn duiven.
Na elke wedvlucht zag ik mijn duiven minder trainen bij huis. Na 5 tot 6 weken was dat zelfs geheel afgelopen. De dierenarts constateerde het “Geel” bij de duiven.
De “mand” had zijn werk gedaan en de besmetting doorgegeven aan mijn duiven.
Nu lees je veel dat het beter is om geen medicatie te verstrekken aan je duiven als er niets aan de hand is.
Dat kun je wel doen maar je moet dan voor het kweekseizoen en in het vliegseizoen elke 3 weken naar een ervaren dierenarts om je duiven te laten controleren op ziektes.
Alleen op deze manier kun je de prestaties op niveau houden en ervoor waken dat je op tijd kunt ingrijpen als er wat aan de hand is. Ik ken redelijk wat topliefhebbers die het op deze manier doen.
Ik hanteer zelf een eigen systeem want ik heb geen zin om elke drie weken een dierenarts te gaan bezoeken.
Bij mij worden alle vliegduiven wekelijks behandeld voor het “Geel” en voor de luchtwegen. Dit jaar heb ik een paar keer geprobeerd om niet elke week de vliegduiven te behandelen tegen het “Geel” maar eens in de twee weken. Maar ik ben er huiverig voor want het wekelijkse systeem bevalt mij goed.
Er zijn ook duivenliefhebbers die zeggen dat ze beslist geen medicatie verstrekken voor het “Geel”
Dat kan maar vraag dan altijd door wat ze dan wel doen.
Zo kun je zonder medicatie wel wat doen om het geel te voorkomen.
Om een eventuele besmetting een halt toe te roepen is het raadzaam bij de dagelijkse verversing van het drinkwater iets Halamid in dat water te doen.
Enkele kristallen Halamid hebben geen enkele nadelige invloed op de vliegprestaties terwijl de trichomonaden hierdoor gedood worden en de duiven een ‘schone keel’ zullen behouden (krijgen).
Regelmatige verzuring van het drinkwater zal een trichomonasbesmetting ook onderdrukken. Organische zuren, bij jonge duiven in het drinkwater toevoegen, kan hierop een positieve invloed hebben. Het bekendste organische zuur is azijnzuur zoals appelazijn.
Indien een duivenliefhebber beweert dat hij geen medicatie verstrekt tegen het “Geel” en ook geen andere natuurlijke middelen verstrekt, dan zal hij niet veel presteren met zijn duiven. Vliegt hij echter wel goed met zijn duiven dan kunt u zijn woorden beter niet geloven.
Zo ken ik een liefhebber uit Ruurlo die zeer goed vliegt met zijn duiven en zoveel mogelijk is afgestapt van de medicatie en alle ziekten probeert te voorkomen door natuurlijke middelen. Dat lukt hem goed en ik heb veel respect voor hem want ik heb het lef er niet voor om dat te gaan doen.
Ook met het verstrekken van de medicatie tegen het geel kun je best de mist in gaan.
Veel marathon spelers geven hun duiven een week voor de inkorving een geeltablet zodat ze zeker zijn dat hun favorieten daar geen last van hebben.
Maar een marathon speler dacht handig te zijn want hij moest toch zijn duiven inkorven voor een trainingsvlucht en kon dan meteen zijn duiven een geel tablet opsteken. Gevolg was dat zijn duiven zeer slecht naar huis kwamen. Ik moet er wel bij vertellen dat het op de lossingsdag warm weer was.
Ook hoorde ik van een zeer goede liefhebber die bij warm weer een zeer slechte uitslag maakte. De oorzaak was dat hij zijn duiven gekuurd had voor het geel.
Bij zeer warm weer is het dus belangrijk wanneer je de duiven gaat behandelen. Zit je te kort met de behandeling op het warme weer dan werkt het averechts.
Het is niet voor niets dat ik mijn duiven altijd de dag na de lossing en thuiskomst al behandel voor het “Geel”
Dierenarts Mariën uit België is de grote promotor in de duivensport om je duiven zo min mogelijk medicijnen te verstrekken. Zelf heeft hij een aantal middelen op de markt gebracht voor de duivenliefhebbers. Veel goed spelende liefhebbers gebruiken het.
- Dr. Marien Recuperatiepoeder voor duiven.
zakje 3 kilo
Bestemd voor: dag van thuiskost
Curatief Recuperatie-poeder: 1 volle eetlepel / kilo voer
Kweek: vrij ter beschikking (droog houden)
Bevat: Calciumcarbonaat, Dicalciumfosfaat, Biergist, NaCl
Van Biergist is het volgende bekend:
Biergist zorgt eveneens voor een optimale groei van de jonge duiven en verhoogt de weerstand van de duif tegen ziekten en stress. Het is ook bewezen dat biergist een zeer positieve invloed heeft op de vruchtbaarheid van de kweekduiven en de vitaliteit van de jongen in het nest.
- Dr. Marien Conditiepoeder
Curatief Conditiepoeder voor duiven
Gebruik: 1 volle eetlepel per kilo voer
Bestemd voor dag(en) na de vlucht
bevat: Weipoeder, Olijf, -kokos, -palm -en Visolie, Tarwegluten, Aminozuren uit vismeel.
- Dr. Marien Conditiesiroop
Curatief Conditie SIROOP voor duiven
1.5 ml per 10 duiven
1 maal per 4 weken verstrekken
KOEL BEWAREN!!
Bevat: Aminozuren en spoorelementen.
In de laatste 2 middelen zitten aminozuren. We schreven al eerder dat het verzuren van water een “Geel” besmetting zal onderdrukken.
Het is dus van het grootste belang dat u ervoor zorgt dat uw duiven geen “Geel” besmetting oplopen. Linksom (medicatie) of rechtsom (natuurlijke middelen en controle dierenarts) maakt niet uit, als uw duiven maar vrij van het “Geel” zijn en blijven.
Fernard en Koen Mariën schenken voor de bonnenverkoop ten gunste van Make a Wish 1 koppels eieren in overleg in 2024. Graag eind Februari contact opnemen.
