Deze week is het nog mooi weer dus daar moeten we nu nog even van profiteren met het africhten van de jongen. Zaterdag wordt het al weer tropisch warm (28 graden) met een Oosten wind. Geen weer om duiven af te gaan richten. Dus dinsdagavond wederom alle jongen (85 stuks) in de mandjes gepakt voor hun tweede les. Helaas is er 1 jong van de africhting van zondag niet terug gekomen. Op dinsdag is er nog een jong terug gekomen die bij een liefhebber in Enschede binnen is gelopen en hem dinsdag weer heeft los gelaten. Gevoerd was het jong niet want hij had onmeunig honger. Beide jongen waren van de derde ronde van de kwekers dus behoren ze bij de jongsten op het hok.
Het vliegen van de jongen bij huis gaat steeds beter. Als ik ze los laat dan gaan de meesten nu meteen op de vleugels en het is een prachtig gezicht om de koppeltjes zeer hoog te zien vliegen. Ook op de dinsdag was er een koppel van een goed 20 stuks ruim een uur uit het zicht. Ik heb de jongen nog net niet waar ik ze graag hebben wil, maar er scheelt niet veel meer aan. Het koppel wat bij huis blijft en niet weg trekt moet alleen nog een stuk langer blijven vliegen en dan ben ik tevreden.
Ik laat mijn duiven tijdens een africhting altijd 1 voor 1 los. Vroeger deed ik dat niet omdat ik een drukke baan had. Maar heb meerdere malen met tranen in de ogen bij het hok gestaan als er weer een aantal duiven gewond of zelfs met 1 of 2 gebroken poten thuis kwamen. Om dat zoveel mogelijk te voorkomen, los ik ze dus 1 voor 1. Je kunt het vergelijken met wielrenners, als een peleton een vluchtheuvel nadert dan gaan de eersten er mooi om heen want die hebben goed zicht. Alleen de laatsten in een peleton rijden op hun voorganger, mocht die het opstakel niet zien dan vallen ze over elkaar heen. Met postduiven is het net zo, de eersten kunnen op tijd uitwijken maar de laatsten niet meer omdat ze het opstakel te laat zien. Sinds het 1 voor 1 lossen heb ik gelukkig op een hoge uitzondering na, geen gewonden meer. Voordeel is ook dat het 1 voor 1 lossen van de duiven veel leerzamer is dan dat ze met een koppel naar huis vliegen. Een ander voordeel is dat ik alle duiven in de handen krijg en ze mooi even kan bekijken en beoordelen. Bij huis en in het hok pak ik zelden een duif in handen, vaak alleen om ze te pakken voor het inkorven. Ik heb ook haast nooit geen problemen dat ze niet naar binnen willen tijdens de vlucht en we gebruiken ook geen lokkers of een fluitje waar de hele buurt wakker van wordt. Nadeel is dat het veel meer tijd kost, vooral als je zelf weinig tijd hebt. Gelukkig gaat dat voor mij niet meer op.
Ik heb het vaak met Johan Lammersen gehad over het 1 voor 1 loslaten van de jongen. Hij heeft mij vaak verteld dat ik het anders moest doen. Ik moest ze leren stayeren. Hoe? Dat leg ik in de volgende blog uit.
De jongen om goed 10 uur gelost 1 voor 1. Ik heb er een 45 minuten over gedaan om ze te lossen dus elke 30 seconden ongeveer 1 duif. Vanmorgen was de lucht mooi met stukken blauw, alleen vanaf 9 uur trok het dicht en was er geen blauwe lucht meer te zien. De blauwe lucht komt wel weer maar dat zal omstreeks 11.30 uur zijn. Bij thuiskomst waren er ongeveer 60 terug van de 85. Ik ga ze straks wel binnen roepen en dan weet ik het exact. De afstand stelt nog niets voor maar hoop dat ze met het gesloten wolkendek nog wat bijgeleerd hebben. Planning is om vrijdagmorgen de jongen te lossen in Bentelo op 5 kilometer van huis. De week erop kunnen we de stappen wat groter maken hoop ik als het weer mee gaat werken.
Om 12.55 uur zijn er 71 jongen terug.
Om 13.13 uur zijn er 73 jongen terug.
Om 15.35 uur zijn er 75 jongen terug.
Om 20.15 uur zijn er 78 jongen terug.
Nu eerst de mandjes schoonmaken voor de volgende africhting.
