Je hoeft tegenwoordig maar op bepaalde discussie sites te kijken en je leest de vreemdste dingen. En op social media is het al niet anders. We geloven dat soort dingen graag, want “ waar rook is, is vuur” nietwaar? De grootste onzin gaat er in als koek. Het komt voort uit onze wens het goede en het kwade te onderzoeken. Dit gaat gepaard met allerlei vooroordelen. De waarheid zullen we pas kennen als we geheel onbevooroordeeld zijn!! Een van de redenen waarom ik zelf niet meedoe aan al die onzin. Daar wordt je alleen maar moe en gestoord van. Facebook en dat soort zaken is niet aan mij besteed. Toch heb ik wel eens de behoefte om een aantal zaken voor het licht te houden. Dat zijn geen zaken, waarover we een heel artikel kunnen schrijven. Vragen en meningen van liefhebbers. Korte verhaaltjes dus. Zo wil ik eens proberen te kijken naar de verschillende zaken die vaak op mijn bordje komen.
Gerst en zuivering voeren is uit de tijd.
“De tijd van de 3 fasen mengelingen is al lang voorbij. Dat is allemaal onzin uit de jaren 60 en 70. Nee, één mengeling voor de gehele week en klaar ben je. Ik doe niet mee aan die onzin van gerst en zuivering”.
Nou, daar kun je het dan mee doen als voedingsadviseur. De liefhebber weet het allemaal veel beter. Die kijkt ook meestal alleen maar naar zijn eigen duiven. Van al die testen in het nabije verleden heeft hij geen weet. Het is zijn waarheid. Niet meer en niet minder. Vaak komen deze reacties van liefhebbers die een volle bak systeem volgen. Alle dagen hetzelfde voer. Of: “mijn duiven krijgen altijd genoeg, die hoeven nooit honger te lijden”…. Dat soort uitspraken.
Als men dat goed doet, dan kiest de duif dus zelf wat hij of zij nodig is. Na een zware vlucht eet de duif echter anders dan na een lichte vlucht. Dat moet je dan natuurlijk wel zien. Mijn voedingsleraar, Horst Collenberg, zette ( begin jaren ´90) 25 verschillende potjes met granen, erwten en zaden (25 soorten) in een grote bak en na de training of na een vlucht mochten de duiven een half uur uitzoeken wat de wilden eten. Na dat halve uur kwam ieder potje apart op de weegschaal en werd opgeschreven hoeveel gram de duiven er van gegeten hadden. Elke dag weer, ´s morgens en ´s avonds, een heel jaar lang!! Ook werden de dagtemperaturen, vluchtafstanden, zwaarte van de vluchten, windrichting etc. etc. dagelijks opgeschreven. Een heidens karwei! Als er dus iemand weet heeft van wat de duiven na een lichte of zware vlucht eten, dan was dat toch wel mijn voedingsleraar. Pas toen ontstond het 3 fasen voersysteem!
We ontdekten dat de duiven echt niet gek waren en hun lichaam wel degelijk opschonen, al hoewel veel korter dan wij dat doen in voerschema´s. Maar dat komt, omdat de duiven niet weten, wanneer ze worden ingekorfd en hoe groot de aankomende vluchtafstand zal zijn. Daarom kunnen wij leren uit datgene wat duiven van nature eten en ze “naar een vlucht toebrengen” en met de juiste voeding op het juiste moment laten “pieken”. Er is niet één voermethode, er zijn meerdere die succes kunnen brengen. Het volle bak systeem is daar zeker ook één van. Er is ook niet één weg naar Rome. Er zijn echter ook vele wegen, die nooit in Rome zullen uitkomen.
Gerst veroorzaakt het geel.
“Ik heb na een vlucht wel eens gerst gegeven en ze hadden nadien meteen het geel. Volgens mij is dat voer dus de oorzaak er van.”
Om maar met de deur in huis te vallen: gerst in voeding is per definitie niet besmet met trichomonas bacteriën. Water kan wel worden besmet met deze ziektekiemen. Vooral als we wat hogere temperaturen krijgen. Het is daarom een goed idee de drinkpannen steeds te wisselen en de vorige schoon te maken en in de zon te laten drogen. Dat voorkomt de groei van bacteriën in het water. Verwissel daarom een half uur na het eten meteen de drinkbakken zodat een eventuele besmetting niet kan uitbreiden. Ga anders regelmatig naar een goede duiven dierenarts, die er niet op uit is uw duiven vol te stoppen met medicijnen.
Vliegmengelingen van liefhebber A of B.
“Ik heb de mengelingen van topliefhebber A op de beurs gezien en dat heb ik geprobeerd. Maar ik vlieg er geen meter harder mee. Hoe kan dat?”
Tja, dat vragen vele liefhebbers zich na het vliegseizoen steeds weer opnieuw af. We blijven immers altijd onzeker en op zoek naar iets wat ons verder brengt? De topper zegt dat hij een dergelijke mengeling aan zijn duiven geeft. Maar ja, is dat ook zo? Zit daar dan een wetenschappelijk en uitgetest idee achter? En op welke hokken werd dat dan allemaal uitgeprobeerd? Laat ik het hier op houden: Commercie is commercie. En…U heeft ook niet die duiven van topper A, niet zijn systeem, niet zijn inzet, niet zijn kennis, niet zijn inzicht.
Gerst en ziektes.
“Gerst veroorzaakt kropontstekingen”.
Ook deze opmerking hoor ik nog wel eens. Als men gerst van de boer haalt, is deze over het algemeen niet gepunt. De harde “spelden” zitten er nog aan. Ik kan me er iets bij voorstellen, als een duif dergelijke voeding moet eten, dat deze kropontstekingen veroorzaakt. In de fabriek wordt de gerst gepunt. Deze gepunte gerst is absoluut geen probleem meer voor onze duiven. Ik ken grote kampioenen die voeren sloten vol gerst. Niet dat dit een bewijs is, maar het zegt wel iets over de conditie van hun dieren.
Gerst en de voedingswaarde.
“Gerst heeft geen voedingswaarde. Daarom laten duiven het liggen. Ik zie het daarom niet als een waardevol voer. Alle mengelingen met gerst er in zijn aan mij niet besteed”.
Ook dit is niet juist volgens mij. Gerst beschikt over ongeveer 66 – 67 % koolhydraten. Daarnaast heeft het ongeveer 5% ruwe vezels die de darmwand goed laten werken. Daardoor worden weer andere voedingsstoffen beter opgenomen in het lichaam. Het heeft dus wel degelijk zin om wat gerst te voeren. De duif is er echter niet zo gek op. Daarom is het een graadmeter. Ook gepunte haver heeft die eigenschap.
Tarwe in het vliegvoer.
“Van tarwe worden duiven vet”.
Tarwe bestaat uit veel koolhydraten (68,8%) en heeft weinig ruwvezel. Dit verhoogt de bloedspiegel meer dan een voer met veel ruwe vezels. Een hoog percentage tarwe kan daarom inderdaad voor vervetting bij duiven zorgen. Over het algemeen kan worden gesteld, dat 20% tarwe voor duiven de absolute bovengrens is. Goedkoop voer beschikt nogal eens over dergelijke percentages of zelfs meer.
Vitamines.
“Als ik weer eens vitamines geef, dan komen de duiven pas echt in vorm”
Het geven van vitamines moet niet worden overdreven. Sommigen menen nog steeds dat dit het ei van Columbus is. De vetoplosbare vitamines (A, D, E en K) worden opgeslagen in de lever. Een teveel aan vitamines veroorzaakt vergiftiging van de lever. Als je het zover hebt geschopt, kun je het de rest van het seizoen wel vergeten. Ook wordt nog steeds aanbevolen de vitamines in het drinkwater te geven. Naar mijn mening is dat fout. Het is veel beter om het over het voer te geven. De duiven krijgen deze dan direct binnen. Ook de hoeveelheid per duif is dan nagenoeg gelijk. In drinkwater vervliegen de vitamines snel. Verder drinkt de duif soms veel en soms heel weinig. Ze krijgen zodoende te weinig of veel te veel binnen. Liever dus natuurlijke vitamines over het voer. Chemische zouden volgens wetenschappers helemaal niet meer werken.
Creatine.
Van creatine trainen mijn duiven geweldig. Het is een ware lust voor het oog! Nou nog mooie eerste prijzen…
Nog steeds krijg ik vragen over dit schitterende product. Voor de fabrikant dan wel te verstaan. Creatine wordt vooral gebruikt bij explosieve sporten. Duivensport is echter duursport. Volgens wetenschappelijk onderzoek heeft het soms enig nut bij sporten die korter duren dan 5 minuten. Bij veel mensen heeft het echter geen enkele werking. Ik ken veel wetenschappelijke rapporten, maar geen enkele op duivengebied. Het zou ook goed zijn voor herstel na een vlucht. Als duiven voldoende energie meekrijgen is het herstel na de vlucht een fluitje van een cent. Mijn vraag aan de universiteit in Nijmegen (die het hadden onderzocht) werd beantwoord met: ik zou van het geld maar samen met je vrouw eens lekker gaan eten. Daar heb je veel meer aan en wellicht nog wat plezierig herstelwerk na afloop.
Veel plezier!
Willem Mulder