Bas was een gelukkig man, getrouwd met Janny en had twee kinderen. De jongste, Karin, is 6 jaar en Tom had net zijn verjaardag gevierd en was 8 jaar geworden. Bas zijn hobby was het vliegen met postduiven en de laatste jaren was zijn naam steeds meer te vinden bij de afdelingskampioenen. Zijn vrouw was zijn steun en toeverlaat.
Maar op een dag werd hun dochter ziek. Ze had last van vermoeidheid en veel blauwe plekken als ze ook maar ergens tegen aan liep. Na onderzoek bleek dat ze bloedarmoede had. De dokter schreef een recept voor staalpillen uit. Toen de vermoeidheid niet over ging werd Karin doorverwezen naar het ziekenhuis. Na verschillende onderzoeken konden Bas en Janny de uitslag bij de specialist ophalen. Ze waren keurig op tijd voor hun afspraak. Eenmaal binnen en zittend bij de specialist viel hij meteen met de deur in huis. Uw dochter heeft leukemie en wel de vorm AML. Op dat moment stortte de wereld van Bas en Janny compleet in. Vol ongeloof zaten ze ineens vol met vragen. De specialist vertelde hen dat de behandelingen steeds beter werden en dat 26% langer dan 5 jaar in leven bleef. Er werd een behandelplan opgesteld en met spoed opgestart.
Bas en Janny hebben samen afgesproken dat ze ervoor gaan, samen met hun zieke dochter Karin en hun zoon Tom. Vele behandelingen volgden, ziekenhuis in en het ziekenhuis weer uit. De duiven werden op een laag pitje gezet; de gezondheid van hun dochter vergde alle energie en aandacht. Maar af en toe als Bas even alleen wil zijn gaat hij naar zijn duiven en praat en speelt met ze. Al het andere kan hij dan even opzij zetten zodat hij een moment voor zichzelf heeft. Na anderhalf jaar behandeling blijkt dat ze de AML niet kunnen overwinnen. Een heel slecht bericht en een harde klap in hun gezicht.
Hun dochter Karin houdt zich zeer goed maar beseft ook dat een gehele verbetering van de ziekte niet mogelijk is of er moet een wonder gebeuren. De specialisten hebben haar en haar ouders verteld dat ze verwachten dat Karin nog maximaal drie jaren te leven heeft. Maar bij 1 van de vervolgbezoeken bij de specialist bracht hij “Make-a-Wish” ter sprake. Het is een non-profit organisatie die een wens van een ziek kind laat uitkomen. Make-a-Wish gaat dan met de ouders in gesprek om te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ze regelen alles zodat de zorg van de ouders voor hun dochter en hun gezin door kan gaan. Bas kijkt Janny aan en vertelt met tranen in de ogen dat Karin haar grootste wens is om met haar vader te trouwen. Dat is mooi zegt de specialist ik ga ervoor zorgen dat er contact met jullie wordt opgenomen.
De volgende dag belde Maike van Make-a-Wish met Bas en Janny om een afspraak te maken. Bas en Janny hadden zich goed voorbereid op de afspraak met Maike en een aantal vragen op papier gezet.
Toen Maike volgens afspraak bij Bas en Janny op bezoek kwam heeft ze eerst kennis gemaakt met Karin en Tom. Hierna kwamen de vragen die op papier gezet waren aan de beurt. Maike vertelt dat Make-A-Wish Nederland alle kosten verbonden aan de wens betaalt, inclusief reiskosten en zakgeld waar dat nodig is. Het doel is het ernstig zieke kind en zijn of haar familie een onvergetelijke wensvervulling te bieden, zonder zorgen. Het geld is afkomstig van donateurs, sponsoren, giften en acties die worden geïnitieerd door vrijwilligers en scholen, bedrijven, verenigingen en serviceclubs. Make-A-Wish Nederland krijgt géén subsidie van de overheid en is geheel afhankelijk van eigen fondsenwerving vertelt Maike. Maike bevestigt ook wat de specialist al had verteld, ze regelen alles zodat de ouders geen extra zorg of last te verwerken krijgen. De grootste wens van Karin werd besproken en Maike zegt dat zij het aanspreekpunt voor Bas en Janny is. Maike heeft een team aan vrijwilligers tot haar beschikking en die gaan aan de slag om de wens in vervulling te laten gaan. Ook de trouwdatum word samen afgestemd, het wordt 10 Juli dus Make-a-Wish heeft nog 3 maanden de tijd om alles goed te organiseren.
Het contact met Maike van Make-a-Wish was erg goed en prettig. De spanning steeg naargelang de datum dichterbij kwam, Karin verheugde zich enorm op de dag dat ze ging trouwen met haar vader. Ook haar klasgenoten en haar vriendinnen zouden op de trouwdag aanwezig zijn en tijdens het feest speciaal wat voor Karin opvoeren. Ze vond het heel spannend allemaal.
Het was smorgens vroeg 10 Juli, de grote dag is aangebroken. Bas en Janny hadden samen afgesproken dat ze van deze dag gingen genieten en voor even zo goed als het gaat om hun verdriet achterwege te laten. Om 10 uur was de kapster al aanwezig om Karin en haar moeder van een prachtig kapsel te voorzien. Gelukkig had ze daar even wat tijd voor want de trouwtaxi zou om 13 uur komen voorrijden. De kapster was klaar om 11.30 uur en daarna kreeg Karin een prachtige trouwjurk aan. Ze had gekozen voor een licht roze trouwjurk met veel glinstertjes en kralen. Ze zag er echt prachtig uit in haar trouwjurk. Bas kreeg een mooi wit pak aan met een grijsrose stropdas. Exact om 13 uur kwam er een grote witte limousine aanrijden. Het was nog geen kwartier rijden naar het stadhuis van Gouda. Daar aangekomen wachtte de burgermeester het bruidspaar op, heette hen welkom op het stadhuis en bracht alvast de felicitaties over. Ze liepen naar de versierde trouwzaal en daar wachtte de naaste familie. Het was ondertussen half twee en de trouwambtenaar heette het bruidspaar welkom. Ze mochten gaan zitten op hun twee versierde stoelen. Toen begon de trouwambtenaar met zijn prachtige voorwoord. Het was voor het eerst dat hij een dochter in het onecht mocht trouwen met haar vader. Hij vertelde dat de band tussen ouders en kinderen heel sterk kan zijn. Ook de ziekte van Karin kwam even ter sprake en dat ze er allemaal positief mee omgingen ondanks de vele onderzoeken en behandelingen. Maar nu ging de grootste wens van Karin in vervulling, Karin ging trouwen met haar vader Bas. De trouwambtenaar vroeg zijn jullie er klaar voor? Ja antwoorden Karin en Bas tegelijk. Ze moesten er beiden om lachen. Pak elkaars arm maar vast en hij ging verder met Karin: wil jij jouw vader Bas in het onecht trouwen? Karin wat zeg je daarop? Karin schreeuwde een hele harde JA zodat iedereen moest lachen. Dat was maar goed ook want velen moesten een traantje wegpikken. Toen wendde de trouwambtenaar zich tot Bas en vroeg ook hem wil jij Bas in het onecht trouwen met Karin? Wat is daarop je antwoord? Bas antwoorde JA dolgraag. Dat is mooi zegt de trouwambtenaar, dan zijn jullie van nu af aan getrouwd in het onecht moet ik er bij vertellen anders pleeg ik een ambtsmisdrijf. Dan mag de familie nu het bruidspaar feliciteren en gaan we naar de overkant naar de Spiegeltent waar een hapje en drankje kan worden genuttigd. Voor de ingang van de Spiegeltent stond de hele klas van Karin te wachten. De kinderen hadden twee rijen gemaakt waar het bruidspaar doorheen moest lopen en de kinderen strooiden met allemaal eigen gemaakte bloemen van crepepapier. Ook hadden ze een mooie witte/roze boog gemaakt van ballonnen. Buiten mocht Karin ook een mandje met duiven openen, ze vond het prachtig en ook de kinderen uit haar klas genoten met volle teugen. Eenmaal binnen was het heel gezellig en kreeg iedereen iets te drinken. Ook de klasgenoten, vriendinnen en vriendjes waren binnen en ze wilden meteen van Karin weten hoe het gegaan was. Ondertussen kwamen ook de obers met hapjes rond. De kinderen van haar klas hadden nog een prachtig optreden verzorgd met verschillende dansjes op wel een drietal liedjes. Karin vond het geweldig. Het was ruim 4 uur in de middag toen de witte limousine het nieuwe bruidspaar kwam ophalen met Karin, haar broer en moeder. Ze namen afscheid van al hun gasten, vrienden en vriendinnen. Eenmaal thuis aangekomen was Karin erg moe en na even gezeten te hebben ging ze zich douchen en trok haar pyjama aan. Bas zegt ik zal mijn nieuwe vrouw er even in stoppen en weltrusten zeggen. Bas stopte Karin lekker onder de lakens en geeft haar een kus op het voorhoofd. Slaap lekker Karin zegt Bas. Karin zegt dan dat deze dag de mooiste dag is geweest van haar leven. Ja schat zegt Bas, de mooiste dag waren de geboortes van jou en je broer en dan komt deze dag. Maar slaap nu maar lekker en droom fijn.
Exact 8 maanden en 10 dagen later komt Karin te overlijden. Op haar kaart staat “Gehuwd met Bas” haar grootste wens is uitgekomen. Wat gaan we je missen.
Het is nu ruim twee jaar later als ik namens de krant een interview mag afnemen met Bas en Janny. Het interview is bij Bas en Janny thuis. Mijn eerste vraag is hoe gaat het met jullie? Bas en Janny vertellen dat het gaat maar de afgelopen twee jaren waren heel lastig en moeilijk geweest. Ze denken nog dagelijks aan Karin en proberen het een plekje te geven. Maar de band was zo hecht dat het een moeilijk proces is. Dan vertellen ze het hele verhaal van de ziekte van Karin tot haar laatste wens die mogelijk is gemaakt door Make-a-Wish. Karin heeft zo genoten van die dag en het heeft haar zoveel extra kracht gegeven. Daar zijn ze Make-a-Wish zeer dankbaar voor. Het geeft hen nu ook extra kracht om het goed te kunnen verwerken, haar grote droom is uitgekomen. Bas en Janny vertellen samen dat je de volgende woorden nooit moet vergeten “droom niet je leven, maar leef je dromen.
