We zijn net weer terug van onze vakantie uit Spanje.
Wat vooral opvalt is natuurlijk het mooie weer in Spanje. Maar als duivenmelker kijkende zit het verschil vooral in de nacht temperatuur. Als ik nu kijk naar de 14 daagse temperatuur in Peñiscola dan valt meteen op dat het verschil tussen de dag temperatuur en nacht temperatuur minimaal 4 graden is en maximaal maar 9 graden.
Voor onze duiven lijkt mij dat het ideale verschil in temperatuur om onze duiven in vorm te krijgen. Vooral hebben wij in de maanden April en Mei veel last van grote temperatuursverschillen tussen de dag en nacht. Het komt vaak genoeg voor dat het dan overdag een 20 graden wordt en er snachts nog sprake is van een grondvorst.
Liefhebbers die goed uit de startblokken willen komen met hun duiven in het voorjaar zullen dan moeten voorkomen dat de grote temperatuursverschillen in hun hokken ook voelbaar is. Je kunt met schuiven in het plafond wel wat bijsturen maar ik denk dat het in de maanden April en Mei te weinig zal helpen om heel goed te presteren. Veel liefhebbers die heel goed draaien op de Vitesse hebben dan ook verwarming in hun hokken. Heb je een zolderhok dan volstaat ook dat de schuur eronder verwarmt kan worden. Dan is het een zaak om goed de temperatuur in de gaten te houden en om ervoor te zorgen dat het verschil tussen de dag en nacht niet te groot wordt.
Ik weet nog dat al lang geleden Tonnie Leusink uit Neede zijn huisverwarming doortrok naar zijn duivenhokken. Ik zie het hem nog zo doen. Hij heeft er veel plezier aan beleefd en werd daarna generaal kampioen van de gehele afdeling G. (Nu afdeling 9) In 1993 werd Tonnie Leusink tevens de 1e onaangewezen kampioen van de VNC. Een unieke prestatie om als liefhebber zowel het generale kampioenschap te winnen van de gehele afdeling om in de jaren daarna nog de beste liefhebber te worden van het VNC op de grote fondvluchten. Volgens mij was dat nog nooit gebeurd en is daarna nooit meer herhaald. In 2005 zou hij samen met zijn zoon onder de naam combinatie Leusink wederom op de hoogste trede staan bij het VNC. Daarbij niet vergeten dat zijn vrouw de nestduiven verzorgde en zeer goed vloog met de nestduivinnen welke in het eerste hok zaten waar de verwarmingspijpen binnen kwamen.
We zijn dit jaar niet via de route du solei terug naar huis gereden, maar hebben een oversteek gemaakt naar de andere kant van Spanje en we zijn terug gereden via San Sebastian.
In 2003 stond San Sebastiaan op het vliegprogramma. Het werd een loodzware vlucht. Ik weet nog dat Johan Lammersen een prachtige uitslag scoorde. Maar op dag 3 en 4 waren er nog prijzen te winnen zo zwaar was de vlucht. Daarna is deze losplaats ook weer gauw van het programma verdwenen. Ik heb nu zelf mogen zien wat het verschil is als de duiven vanuit Barcelona naar huis moeten vliegen of vanuit een San Sebastian. Vanuit Barcelona starten de duiven met een redelijk lang stuk waar wel wat heuvels zijn maar geen hoge bergen. Dat stuk kunnen ze over het land afleggen. Pas bij de Pyreneeën komen ze de eerste berg tegen die ze goed kunnen omzeilen lang de kustkant. Maar zelfs met de auto is het goed te doen om er overheen te komen. Bij San Sebastian was het echter geheel anders. Meteen bergen en veel tunnels. Ik kan mij voorstellen dat een duif daar moeite heeft om de kustlijn te volgen want dan moet hij een best eind over het water vliegen en meestal heeft een duif daar een hekel aan. We hebben overnacht in de buurt van Bordeaux, maar je krijgt veel respect voor de overnachtduiven gezien de afstanden.
In de volgende blog zal ik nog wat meer vertellen over onze terugreis en dat er nog wat meer in het leven is dan alleen postduiven.
