Ik heb eerst uitgezocht wat oplichting betekend voordat ik de koptekst van deze blog plaatste.
Oplichting is een vorm van bedrog, een misdrijf waarbij de dader een ander ontdoet van geld of van waardevolle goederen.
In de jaren 2011 tot en met 2017 volgde ik uitgebreid de verschillende verkoopsites van postduiven in Nederland en Belgie. Mede gevoed doordat ik samen met Dini besloten had om van de overnachtduiven over te stappen naar de snelheidsduiven.
Toen werd er ook een nieuwe verkoopsite gelanceerd die zich ook specifiek richtte op de Aziatische markt. Hun site was ook in het Chinees te bekijken. Dat was de opkomende markt en liefhebbers uit China en Taiwan, etc. kochten toen voor veel geld duiven. (Onder ander bij Pipa.be) Natuurlijk een goed streven om buiten Europa ook de Aziatische markt te gaan bedienen.
Maar het begin van de verkoopsite was redelijk lastig. De duivenliefhebbers moesten natuurlijk eerst de site weten te vinden. Ook volgden er nog diverse aanpassingen aan de verkoopsite.
Maar een bekende Nederlander ging een mooi aantal duiven op de nieuwe verkoopsite verkopen. Ik was zeer benieuwd en volgde de biedingen nauwlettend. Maar het mooie van deze nieuwe verkoopsite was dat ze ook de IP adressen toonden van de bieders.
Een Internet Protocol adres, kortweg IP-adres, is een unieke tekenreeks voor elk apparaat op een netwerk. In tegenstelling tot de naam hoeft dit niet altijd een adres te zijn welke beschikbaar is op het internet maar kan dit ook een adres zijn binnen een lokaal netwerk. Het is overigens niet zo dat elk apparaat welke een internet verbinding heeft ook een uniek adres heeft op het internet. Neem bijvoorbeeld je internet thuis, je modem heeft een uniek IP-adres op het internet. Alle apparaten in het netwerk gebruiken het internet middels de modem. Alle computers binnen jouw lokale netwerk zijn dus zichtbaar op het internet onder het IP-adres van de modem. Binnen jouw lokale netwerk hebben alle computers wel een uniek IP-adres.
Een liefhebber uit Noord Holland ging bieden op de duiven van de verkopende partij. Maar wat bleek, het IP adres welke gebruikt werd was van de verkoper van de postduiven. De verkoper gebruikte dus de naam en wachtwoord van de liefhebber uit Noord Holland om zijn eigen duiven van een hoger bedrag te voorzien. Hij komt er ook altijd mee weg want hij zal zelf verkondigen dat de bieder bij hem op bezoek was en toen op zijn PC heeft geboden.
Maar eigenlijk is het pure oplichting.
Later werd de verkoopsite aangepast en waren de IP adressen niet meer zichtbaar. Op zich heel jammer want zo konden we mooi zien of de verkopende liefhebbers zelf op zijn eigen duiven bied.
Nu wordt er vaak aan een bevriende duivenmelker gevraagd om te gaan bieden op hun duiven om de prijs maar op te drijven. Volgens mij gebeurd dit erg vaak. Vooral de buitenlandse kopers hebben daar toch geen inzicht in.
De bovenstaande liefhebber die dus zelf bood op zijn eigen duiven had ook ooit zijn beste duif in een verkoop zitten. Deze werd voor veel geld verkocht en zit nu weer lekker bij hem in zijn hok. Ook verkocht hij onlangs al zijn vliegduiven behalve zijn jongen.
Ik denk dat hij geen duivenliefhebber meer is maar de duivensport gebruikt als een geldmachine. Ik moet er zelf niet aan denken om alle oude vliegduiven te gaan verkopen waar je een band mee hebt opgebouwd en weken van genoten hebt. Bij een verhuizing kan ik mij dat wel voorstellen maar in dit geval was dat niet van toepassing.
Sommige personen doen alles voor het geld, het beste kun je er geen zaken mee doen. Maar velen en vooral de buitenlanders weten dat niet.
